راهنمای تشخیص نوع آکنه

آکنه ولگاریس

آکنه ولگاریس نام پزشکی کلی آکنه است – وجود جوش های سرسیاه، سرسفید و انواع دیگر جوش ها روی پوست. شایع ترین نقاط جوش، صورت، سینه، شانه ها و پشت هستند. اگرچه آکنه خفیف ممکن است با درمان های بدون نسخه بهبود یابد، اما اشکال شدیدتر آن باید توسط متخصص پوست درمان شود.

کومدون ها

کومدو یا ضایعه اولیه آکنه، فولیکول مو است که با چربی و سلول های مرده پوست مسدود شده است. کومدون ها (جمع کومدو) می توانند به برجستگی هایی به نام جوش های سر سفید و سر سیاه تبدیل شوند. محصولاتی که ممکن است باعث تحریک کومدون ها شوند، “کومدوژنیک” نامیده می شوند. آرایش با برچسب “غیر کومدوژنیک” کمتر احتمال دارد منافذ را مسدود کند و به درمان آکنه کمک کند.

جوش های سر سیاه

جوش های سرسیاه کومدون هایی هستند که در سطح پوست باز هستند. آنها با چربی اضافی و سلول های مرده پوست پر شده اند. این کثیفی نیست که باعث سیاه شدن کومدون می شود. رنگ سیاه ناشی از انعکاس نامنظم نوری است که از فولیکول های مسدود شده مو می آید. جوش های سرسیاه اغلب با داروهای بدون نسخه قابل درمان هستند.

سرسفیدها

کومدون هایی که در سطح پوست بسته می مانند، جوش های سرسفید نامیده می شوند. این زمانی اتفاق می افتد که سلول های چربی و پوست از باز شدن فولیکول های مسدود شده مو جلوگیری می کنند. بسیاری از داروهای بدون نسخه که جوش های سرسیاه را درمان می کنند در برابر جوش های سرسفید نیز موثر هستند.

پاپول ها

پاپول ها کومدون هایی هستند که ملتهب می شوند و برجستگی های کوچک قرمز یا صورتی روی پوست ایجاد می کنند. این نوع جوش ممکن است به لمس حساس باشد. برداشتن یا فشار دادن می تواند التهاب را بدتر کند و ممکن است منجر به زخم شود. تعداد زیادی پاپول ممکن است نشان دهنده آکنه متوسط ​​تا شدید باشد.

پوسچول

پوسچول نوع دیگری از جوش های ملتهب است. آنها شبیه یک سر سفید با یک حلقه قرمز در اطراف برآمدگی هستند. برجستگی معمولاً با چرک سفید یا زرد پر می شود. از برداشتن یا فشردن پوسچول ها خودداری کنید. چیدن می تواند باعث ایجاد اسکار یا لکه های تیره روی پوست شود.

ندول ها

ندول ها برجستگی های بزرگ و ملتهبی هستند که در لمس سفت می شوند. آنها در عمق پوست ایجاد می شوند و اغلب دردناک هستند. ندول ها باید توسط متخصص پوست درمان شوند زیرا ممکن است جای زخم ایجاد کنند. درمان‌های بدون نسخه ممکن است برای از بین بردن آنها به اندازه کافی قدرتمند نباشند، اما داروهای تجویزی می‌توانند مؤثر باشند.

کیست ها

کیست ها ضایعات بزرگ و پر از چرک هستند که شبیه به کورک هستند. کیست‌ها نیز مانند ندول ها می‌توانند دردناک باشند و باید توسط متخصص پوست درمان شوند، زیرا ممکن است باعث ایجاد زخم نیز شوند. افرادی که دچار ندول و کیست می شوند معمولاً دارای شکل شدیدتری از آکنه هستند.

آکنه خفیف

اگر کمتر از 20 جوش سر سفید یا سرسیاه، کمتر از 15 برجستگی ملتهب یا کمتر از 30 ضایعه در کل داشته باشید، آکنه در دسته “خفیف” قرار می گیرد. آکنه خفیف معمولا با داروهای موضعی بدون نسخه درمان می شود. ممکن است تا هشت هفته طول بکشد تا شاهد بهبود قابل توجهی باشیم.

آکنه متوسط

اگر 20 تا 100 جوش سر سفید یا سرسیاه، 15 تا 50 برجستگی ملتهب یا 30 تا 125 ضایعه در کل دارید، آکنه شما متوسط ​​در نظر گرفته می شود. متخصصان پوست معمولاً داروهای تجویزی را برای آکنه های متوسط ​​تا شدید توصیه می کنند. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا متوجه بهبودی شوید و آکنه شما ممکن است قبل از اینکه بهتر شود بدتر شود.

آکنه ندولوسیستیک شدید

افراد مبتلا به آکنه ندولوسیستیک شدید دارای کیست ها و ندول های ملتهب متعدد هستند. آکنه ممکن است قرمز تیره یا بنفش شود. اغلب جای زخم بر جای می گذارد. درمان سریع توسط متخصص پوست می تواند جای زخم را به حداقل برساند. در برخی موارد، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها را مستقیماً به ندول ها و کیست ها تزریق کند تا اندازه و التهاب دردناک را کاهش دهد.

آکنه کنگلوباتا

آکنه کنگلوباتا یکی از شدیدترین اشکال آکنه است. این شامل بسیاری از گره های ملتهب است که در زیر پوست به ندول های دیگر متصل می شوند. می تواند گردن، سینه، بازوها و باسن را درگیر کند. اغلب جای زخم بر جای می گذارد. این نوع آکنه بیشتر در مردان رایج است و گاهی اوقات به دلیل مصرف استروئیدها یا تستوسترون ایجاد می شود. درمان به موقع توسط متخصص پوست ضروری است.

آکنه مکانیکی( حرکتی)

مکانیک آکنه در اثر گرما، اصطکاک و فشار روی پوست ایجاد می شود که اغلب نتیجه استفاده از وسایل ورزشی مانند کلاه ایمنی یا کلاه بیسبال است. گاهی اوقات به آن “آکنه ناشی از ورزش” می گویند زیرا اغلب در ورزشکاران رخ می دهد. اقدامات پیشگیرانه شامل پوشیدن مواد جاذب زیر تجهیزات ورزشی است و دوش بلافاصله پس از فعالیت نیز مفید است.

درمان موضعی

درمان موضعی داروهای آکنه است که مستقیماً روی پوست مانند ژل یا کرم استفاده می شود. محصولات موضعی بدون نسخه اغلب می توانند به آکنه خفیف کمک کنند. آنها ممکن است حاوی موادی مانند بنزوئیل پراکسید، رزورسینول، اسید سالیسیلیک یا گوگرد باشند. محصولات تجویزی مانند کرم های ضد میکروبی یا رتینوئیدی می توانند آکنه های خفیف تا متوسط ​​را درمان کنند. اینها را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر مواد تجویز کرد.

درمان سیستمیک

درمان سیستمیک به داروهای آکنه که از طریق دهان مصرف می شود اشاره دارد. آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین، مینوسیکلین، داکسی سایکلین یا اریترومایسین ممکن است با هدف نابودیه باکتری ها و کاهش التهاب، آکنه های متوسط تا شدید را درمان کنند. سایر درمان های سیستمیک شامل داروهای ضد بارداری خوراکی است که می تواند آکنه را در برخی زنان کاهش دهد.. ایزوترتینوئین فقط در برخی از موارد شدید آکنه کیستیک یا در مواردی که سایر درمان ها مؤثر نیستند استفاده می شود. یک دوره درمان ایزوترتینوئین نیاز به قرار ملاقات منظم با متخصص پوست شما دارد.

اگر برای اجرای اصول و راههای مراقبت از بدن و مراقبت از پوست به کمک نیاز دارید، یا برای انتخاب بهترین محصولات به راهنمایی نیاز دارید، با کارشناسان آیریک تجهیز در تماس باشید.

منبع:  Acne Visual Dictionary

بعدی: بهترین و بدترین غذاها برای آکنه